συμβατισμός

ο, Ν

(φιλοσ.) αντίληψη κατά την οποία οι θεωρίες, οι έννοιες, οι ορισμοί, τα αξιώματα στα οποία στηρίζονται τα απαγωγικά συστήματα δεν είναι αντανάκλαση τού αντικειμενικού κόσμου αλλά συμβάσεις για την περιγραφή τών σχέσεων ανάμεσα στα διάφορα εμπειρικά γεγονότα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συμβατός + -ισμός*].